نحوه پاک کردن لکه های عرق روی لباس

لکه های عرق رنگ لباس را تغییر می دهند و از بین بردن آن ها حتی با سفیدکننده هم ممکن نیست. اما نگران نباشید ما روش ساده ای برای تمیز کردن لکه های عرق روی لباس آورده ایم که می تواند لباس هایتان را از این لکه ها نجات بدهد.

تمیز کردن لکه های عرق با استفاده از جوش شیرین و سرکه

ابتدا لباس هایی که لکه های عرق دارند را داخل ماشین لباسشویی بریزید.

لباس های لکه دار را داخل ماشین لباسشویی بریزید

بعد از ریختن مایع لباسشویی جوش شیرین را اضافه کنید. مقدار جوش شیرین باید نصف پیمانه باشد چون مقدار بیشتر باعث کف زیاد مایع لباسشویی می شود.

بعد از ریختن مایع لباسشویی جوش شیرین را اضافه کنید

دمای آب لباسشویی را بر اساس جنس پارچه تعیین کنید. اگر لکه های عرق تازه هستند آب سرد کافی است اما برای لکه های عرق که کهنه و قدیمی هستند و روی لباس مانده اند باید از آب گرم استفاده کنید.

دمای آب لباسشویی را بر اساس جنس پارچه تعیین کنید

ماشین لباسشویی را روی حالت چرخش نرمال قرار دهید.

ماشین لباسشویی را روی حالت چرخش نرمال قرار بدهید

زمانی که دوره آبکشی لباسشویی شروع می شود نصف پیمانه سرکه سفید داخل ماشین بریزید. اگر تعداد لباس ها زیاد بود مقدار سرکه را هم باید بیشتر بریزید.

زمان آبکشی لباسشویی نصف پیمانه سرکه سفید داخل ماشین بریزید

رنگ لباس را قبل از خشک کردن چک کنید. اگر رنگ لباس به حالت طبیعی اولیه برگشته بود آن را داخل خشک کن قرار دهید در غیر اینصورت دوباره مراحل شستشو را تکرار کنید.

رنگ لباس را قبل از خشک کردن چک کنید

اگر رنگ لباس سفید است آن را زیر آفتاب قرار دهید تا خشک شود. آفتاب مثل سفید کننده طبیعی عمل می کند و رنگ لکه های عرق را از بین می برد.

منبع : bedunim.ir

گره ترکی در تولید فرش

بافت ترکی

در این روش برای گره ترکی در تولید فرش  از قلاب بهره‌گیری می شود و با کمک قلاب تار رو را به طزف جلو می کشیم سپس سز چندی از خامه را با نوک قلاب بین دو تار اسیر و از پشت تار رو آن را پیچیده و از زوی دو تار به سمت پشت تار زیز می بریم و از بین آنها به جلو کشیده و زیر می آوریم و راز اضافی خامه را می بریم .

( گره ترکی را گره متقارن نیز می گویند چون خامه به بعید هر دو تار گره می خورد و تار ها نسبت به هم تقارن دارند )

استفاده از این نوع گره در آذربایجان - همدان - ترکمن بیابان-دشت و دمن - و بیجار رایج است و نسبت به گره پارسی از استوار اکثریت برخوردار است.

گره ترکی و فارسی

- مزایای گزه ترکی نسبت به گره پارسی :

1- نسبت به گره پارسی از استحکام اکثریت برخوردار است و به سختی از فرش بیرون کشیده می شود.

2 - در بافت این نوع گره به جای انگشتان از قلاب برای گرفتن تار استفاده می شود در نتیجه انگشتان دست آفت نمی بینند.

3 - سرعت شغل در این روش اغلب است ( الی 50 گره در دقیقه )

* گره  فارسی

 اندکی از خامه را بر می داریم و بین انگشت وسط و سبابه دست چپ نگه می داریم بوسیله انگشت سبابه دست راست یک زوج تار را جلو می آوریم و ضمن اینکه نزدیک دو سانتی متر از خامه را از بین انگشتان دست چپ بیرون آورده ایم

 , آن را از پشت تار نخست (تار رو ) رد می کنیم و پس از خم کردن راز آن خامه را از ته نشین اربعین دوم به سمت پشت آن عبور دیتا و از مابین دو تار به سمت روی فرش جلو می کشیم و ذیل می آوریم که این عمل با کمک انگشت میان و سبابه راست سپریدن می شود.

 سپس بوسیله تیغه چاقو که در دست راست نگه داشته ایم راز نخ اضافی را می بریم.

چون این گره تنها به بعید یک تارپیچیده می شود به نام گره نا متقارن نیز نامدار است

آداب و رسوم شب یلدا در یزد

شب یلدا از جشن‌های باستانی است که بین زرتشتیان و مسلمانان حفظ شده است

یکی از آیین یزدی‌ها درشب چله خوردن آش شولی است.

شهر یزد هم در شب یلدا همانند شهرهای دیگر کشورمان آداب و رسوم خاص خود را دارد که در این شب، افراد یک فامیل در خانه‌ی یکی از بزرگان فامیل جمع می‌شوند و به خواندن قرآن و حافظ می‌پردازند و در خانه بعضی از خانواده‌های یزدی هم موسیقی سنتی نواخته می‌شود.

در این شب اقوام در کنار هم غذاهای سنتی یزدی مانند آش شولی یزدی صرف می‌کنند.

آش شولی یکی از غذاهای مورد علاقه مردمان یزد که سبزی خاص این آش(اسفناج، شوید،برگ چغندر)/ چغندر/ نعناع خشک / سرکه از مهم ترین مواد تشکیل دهنده این آش سنتی است.

آش شولی یکی از غذاهای شب یلدا در یزد است

مراسم شب چله یا شب یلدا از روز «انارام» در اواخر آذرماه شروع می‌شود، جشن شب یلدا در ایران باستان، بخصوص از آن زمان که اندیشه‌ی یکتاپرستی و مزداپرستی در اقوام ایرانی پدیدار شد، به‌ وجود آمد.

در ایران باستان با توجه به این‌ که مردم بیشتر کشاورز یا دامپرور بودند و به مرور با تضادهای طبیعت مانند روز و شب، گرما و سرما، روشنایی و تاریکی و حتا خوبی و بدی و دوستی و دشمنی آشنا شدند، در باور آن‌ها آنچه برای زندگی مفید بود، از جلوه‌های اهورامزدا به‌شمار می‌آمد و آنچه برای آن‌ها زیان‌آور بود، از جلوه‌های اهریمن دانسته می‌شد.

با توجه به این‌که روز زمان فعالیت، کشت و کار و تفریح مردم بود، آن را پدیده‌ای که آفریده‌ی مزدا است می‌دانستند و شب را به سبب این‌که پر از سکوت، ترس، اسرار و تاریکی بود و در کنار آن، دزدی و شبیخون بود و اموال‌شان مورد تعرض قرار می‌گرفت، آفریده‌ی اهریمن می‌دانستند.

ایرانیان باستان برای این‌که تا اندازه‌ای شب‌ها را بی‌آزار کنند و از ترس و وحشت آن بکاهند، آتش می‌افروختند و در پناه روشنای آتش، شب را به صبح می‌رساندند و معتقد بودند با افروختن آتش، دامنه‌ی روشنایی نیروی اهورامزدا بر نیروی جادوگران و دیوها غلبه می‌کند و در واقع جادوگران از خانه‌های آن‌ها دور می‌شوند.

آن‌ها باور داشتند برای این‌که جادوگران و دیوها در خانه راه پیدا نکنند، باید این آتش در خانه افروخته و مدام روشن باشد و از آنجا که درازترین شب سال، شب یلدا بود و شب طولانی می‌شد، به انگیزه‌ی این‌که فردا روشنایی بیشتری دارند و روز درازتر می‌شود، شب تا صبح دور حلقه‌ی آتش می‌نشستند و شادی می‌کردند و به پرستش اهورامزدا و دعا خواندن می‌پرداختند.

ایرانیان باستان نشستن به دور آتش را «آتشان» می‌نامیدند و خاموش کردن آتش گناه بزرگی محسوب می‌شد و معتقد بودند با خاموشی آتش، ارواح خبیث به خانه‌های آن‌ها حمله می‌کنند. 

بنابراین هر شب تا پگاه صبح، فردی را مأمور می‌کردند تا آتش خاموش نشود. البته در بعضی کتاب‌ها مانند کتاب برهان قاطع، شب را به‌ علت غلبه‌ی طولانی تاریکی بسیار نحس می‌دانستند، ولی روز را چون دامنه‌ی آن بیشتر می‌شد مبارک و میمون می‌دانستند.

آن‌ها در کنار هم به خوردن میوه‌های پاییزی مشغول می‌شدند و از آجیل «لرک» که بسیار مقدس است و از هفت مغزینه تشکیل شده است، استفاده می‌کردند.

 خوردن هندوانه در این شب بسیار اهمیت داشت، چون اعتقاد داشتند که آن‌ها را در سراسر زمستان از سرما و بیماری در امان خواهد داشت. از به، نارنج و دیگر مرکبات نیز در این شب استفاده می‌شد.

شب یلدا از جشن‌های باستانی است که همچنان ادامه دارد و بین زرتشتیان و مسلمانان حفظ شده است.

منبع:

https://www.beytoote.com/art/city-country/yaldanight-customs2-yazd.html

مراسم کریسمس در کشورهای مختلف جهان

آداب و رسوم کشورهای مختلف جهان در کریسمس

آداب و رسوم ایتالیایی ها در کریسمس

ایام دوازده روزه کریسمس با سالروز میلاد مسیح در ۲۵ دسامبر آغاز می شود و تا جشن خاج‌شویان در روز ۶ ژانویه ادامه می‌یابد. برگزاری کریسمس در کشورهای مختلف مسیحی بنا به سنت و رسم و رسوم آنان، تفاوت‌هایی نیز با یکدیگر دارد. در زیر به برخی از آداب و رسوم مردم ایتالیا در کریسمس اشاره می کنیم.

اساس روز کریسمس در ایتالیا، خانواده، عشق و غذاست.

اغلب ایتالیاییها کادوهایشان را صبح روز کریسمس یا بعد از ناهار باز میکنند، هرچند بعضی ها تا روز epifania یعنی ظهور حضرت عیسی (ع)، روز ۶ ژانویه صبر میکنند . اگر بچه ها طی سال خوب بوده باشند یه la calza (جوراب) رنگی بلند، پر از i dolciumi(شکلات و شیرینی) جایزه میگیرند اما اگر در جورابشون il carbone (ذغال) باشد که از شکر سیاه درست شده، معلومه که اصلا بچه خوبی نبوده !

بر خلاف کشورهای دیگر در ایتالیا این بابا نوئل (Santa Claus) نیست که برای بچه ها هدیه میاره،  جادوگر مهربانی به نام بفانا (La Befana )، برای بچه ها هدیه و شیرینی جات میاره. در ونیز و من توا (Mantova) بجای همه اینا، سانتا لوچیاس که (Santa Lucia) زحمت هدیه اوردنو میکشد.

در بعضی مناطق به عیسی کودک (Gesu’ Bambino) معتقدند. با تمام این احوال امروزه تقریبا ۹۰ درصد ایتالیاییها به بابا نوئل(Babbo Natale) هم اعتقاد دارند .

تزیینات شهرها در کریسمس 

رسم کاتولیکها این است که شب عید گوشت نمی خورند، برای همین در مهمونی های کریسمس اغلب ماهی سرو میشود. غذاهای مخصوص کریسمس نان برشته با جیگر (crostini)، سوپ رشته فرنگی (tortellini) با آب جوجه و سوپ معمولی (brodo)، همراه با خوراک پاچه خوک (lo zampone)، یا کوتکینو (il cotechino) که سوسیس خوک است، هستند.

در بیشتر شهرهای کوچک، صحنه های کوچیکی از محل تولد حضرت عیسی (ع) درست میشود و چند نفر هم نقش کاسبای قدیمی، مثل چاقو تیز کنی و زین سازی رو بازی میکنند. فلوت زنا (zampognari) با نی انبون و فلوت و قره نی، ترانه های کریسمس رو اجرا میکنند.

نوازنده های دوره گرد، در مناطقی مثل آبروتزو (Abruzzo) و کالابریا (Calabria) با ژاکتهای قرمز روشن و کلاهای لبه پهن کاکل قرمزی از کوهستانا پایین می آیند. در رم این نوازنده ها رو میتوانید در بازارهای کریسمس میدان باستانی ناونا (Piazza Navona) روی پله های اسپانیایی یا ورودی میدان سنت پیتر ببینید.

Astro del Ciel’ یا ستاره آسمان، یکی از سرودهای رایج ایام کریسمس در ایتالیاست.

کریسمس یکی از مهم‌ترین جشن ها و مناسبت ها در  امریکا است

کریسمس در ایالات متحده آمریکا

مردم نقاط مختلف امریکا آداب و رسوم مختلفی برای برپایی جشن‌های کریسمس دارند.

کریسمس یکی از مهم‌ترین جشن ها و مناسبت ها در ایالات متحده امریکاست. در جامعه چند فرهنگی و تکثرگرایی چون امریکا، این مراسم به روش های مختلفی اجرا می شود. با این حال، غالبا رسمی واحد برای این روزها وجود دارد که مردم تمام ایالات امریکا از آن پیروی می‌کنند. این رسوم شامل درخت کریسمس، کنده های داخل بخاری، کارت تبریک، بابانوئل و گوزن هایش می شود.

این جشن با توجه به مناطق مختلف آب و هوایی در این کشور به طرق متفاوتی برگزار می‌گردد. برخی کریسمس در برف جشن می‌گیرند و عده‌ای در خانه و با حضور خانواده و دوستان آن را برگزار می‌کنند.

تاریخ برگزاری جشن کریسمس در ایالات متحده به قرن نوزدهم بازمی گردد. در سال های 1800، این مراسم توسط مهاجران مسیحی جمهوری چک برگزار می‌شد. در سال 1830 بود که در امریکا محبوبیت پیدا کرد. تزئین درخت آن نیز از سال 1840 در ایالات آن رونق گرفت. از سال 1860 نیز بابانوئل به کریسمس پیوست.

جشن های کریسمس یک ماه پیش از آغاز تعطیلات رسمی شروع می شود. مردم خود را برای تدارکات این مراسم آماده می سازند. مراکز خرید تا نیمه شب باز است و مردم در فعالیت ها و برنامه های مختلف مربوط به این ایام شرکت می کنند. کودکان نیز در کارناوال ها لباس‌های بابانوئلی، فرشته‌ای و سایر شخصیت ها را می پوشند. معمولا غذاهای ویژه ای نیز برای این مراسم سرو می شود. 

رسوم مختلفی برای کریسمس در ایالات متحده برقرار است. رسمی که برای همه یکسان است تزیین درخت است که اغلب بر بالای یک درخت کاج ستاره ای آویخته می شود که نشانه عیسی مسیح است. خانه های مردم این کشور توسط شاخه های درخت، تصاویر بابانوئل و لامپ ها زینت داده می شود.

در برخی از نقاط، عید کریسمس با شرکت در نمایش ها و کنسرت ها و برخی برنامه ها در کلیسا برگزار می شود. بیش‌تر امریکایی‌ها این عید را با تبادل هدایا و تبریک و دیدار از خانواده ها شیرین‌تر می‌سازند. 

شام سنتی کریسمس در امریکا

شام سنتی کریسمس در این ایالت، بوقلمون کباب شده با سبزیجات و سس است. برای دسر هم پودینگ میوه ای کریسمس با سس براندی و پای کدو تنبل بر سر میز قرار می‌دهند؛ چون اغلب این مراسم با بارش برف همراه است، شام در منزل سرو می شود.

 پیش از خواب نیز مردم خدا را شکر می کنند و آرزو دارند سال جدید، سالی پربار باشد.

شب میلاد مسیح در آلمان شب شلوغی نیست و در خانه‌ها آرام برگزار می‌شود

مراسم عید کریسمس در آلمان

هرساله بیست و چهارم دسامبر، یک هفته پیش از شروع سال نوی میلادی، در آلمان هم مانند بسیاری از کشورهای اروپایی دیگر و در میان اکثریت مسیحیان جهان به عنوان شب میلاد مسیح، جشن گرفته می‌شود. اگرچه همه مسیحیان درباره‌ی روز تولد مسیح نظر واحدی ندارند.

در این شب رفت و آمد و شلوغی شب عید و بازارهای ویژه‌ی سال نو که از چهار هفته پیش تشکیل شده، به پایان می رسد. خیابان‌ها چراغانی و آذین‌بندی شده است و رهگذران در کوچه‌ها شاهد چراغ‌های نورانی کوچکی هستند که کنار پنجره‌ها و یا از بالکن و سردر خانه‌ها آویخته شده است. 

شب میلاد مسیح که در آلمان "وای‌ناختن" (شب‌های متبرک) در فرانسه بنام شب نوئل و در کشورهای انگلیسی زبان عید کریسمس خوانده می شود، به طور معمول جشن خانواده‌هاست. به این معنی که در آلمان اعضای خانواده از گوشه و کنار کشور و یا حتی از کشورهای دیگر سعی می‌کنند امکاناتی را فراهم آورند که دورهم باشند و بتوانند در کنار یکدیگر این مراسم را برگزار کنند. 

شب میلاد مسیح در آلمان شب شلوغی نیست و در خانه‌ها آرام برگزار می‌شود. در ساعات پایانی شب کمتر کسی را می‌توان در خیابان‌ها دید. بسیاری از خانواده‌های آلمانی درخت کاجی را در اتاق نشیمن برپا می‌کنند. در زیر شاخه‌های این درخت تزیین شده، هدایایی که از سوی اعضای خانواده برای یکدیگر خریداری شده‌اند، قرار می‌گیرند. 

منبع:

https://www.beytoote.com/art/city-country/christmas-countries2-world.html

عجیب‌ترین و ترسناک‌ترین مراسم‌های سنتی خاکسپاری در جهان

هر چقدر که برای سالم ماندن و زندگی کردن انسانی تلاش کنیم دیر یا زود مجبور به ترک این کره خاکی به سوی مقصدی نامعلوم خواهیم بود. خوشبختانه معمولاً این اتفاق خیلی زود رخ نمی دهد و چند صباحی در این زندگی دنیوی خواهیم ماند اما هیچ کس آن اندازه که دوست دارد زنده نخواهد ماند. البته موضوع مرگ مبحثی ناراحت کننده است اما اگر مردید دوست دارید که مراسم خاکسپاری شما به چه شکلی انجام گیرد؟ برخی دوست دارند به خاک سپرده شوند و برخی دیگر سوزانده شدن را ترجیح می دهند.

گروهی پرت شدن از یک صخره بلند را ترجیح می دهند و برخی دیگر دوست دارند که در جنگل رها شوند. در بسیاری از تمدن ها، مراسم مربوط به تدفین مردگان نه تنها بسیار مهم بوده بلکه بسیار عجیب و غریب نیز هست. در ادامه این مطلب شما را با برخی از مراسم خاکسپاری تعجب برانگیز و ترسناک که در گوشه و کنار جهان انجام می شوند آشنا خواهیم کرد.

۱- مرده خواری

بله متاسفانه همانطور است که فکر می کنید. در برخی از تمدن های انسانی خوردن گوشت مرده ها یکی از بخش ها و قسمت های مهم سوگواری مردگان است. البته این سنت دیگر به ندرت انجام می شود اما در گذشته ای نه چندان دور رویه ای معمول در هنگام مرگ افراد در پاپوآ گینه نو و بخش هایی از برزیل بود.

 در برخی از تمدن ها خوردن گوشت مرده ها یکی از قسمت های مهم سوگواری مردگان است

در واقع این افراد با خوردن گوشت مردگان خود تلاش می کردند آن ها را بخشی از خود قلمداد کنند و بدین ترتیب مردگانشان با آن ها بمانند. البته در برخی مناطق نیز که گوشت به اندازه کافی در دسترس نبود با این کار بخشی از گوشت مورد نیاز خانواده یا قبیله تامین می شد.

۲- زیر و رو کردن استخوان ها

 مردم مالاگاسی در ماداگاسکار دوست ندارند مرده هایشان در آرامش باقی بمانند. در طی مراسمی به نام «فامادیهانا» به معنای «زیر و رو کردن استخوان ها»، اسکلت مردگان از دخمه ها بیرون کشیده شده و ان ها را در لباس ها و پارچه های جدیدی می پیچند.

 آداب و رسوم مراسم خاکسپاری

این سنت خود به اندازه کافی عجیب است اما پس از آن اتفاق عجیب تری رخ می دهد. آن ها سپس جنازه در حال پوسیدن فرد مرده را که در پارچه های تمیز پیچیده شده است بالای سر نگه داشته و همزمان به رقص و پایکوبی و آواز خواندن می پردازند.

۳- تدفین در آسمان

 در تبت، جنازه مردگان روی صخره ها رها می شوند تا کرکس ها و دیکر مردار خواران گوشت آن ها را بخورند. گاهی اوقات جنازه تکه تکه می شود و برخی اوقات نیز به همان شکل روی صخره ها رها می شود.

مراسم تدفین مردگان

در دین بودایی مردمان تبت مردگان را محمل هایی خالی می بینند که هیچ روحی یا تعلقی به آن ها وابسته نیست. از این رو این مراسم را به عنوان سیکل ادامه دار بودن زندگی در نظر می گیرند: مردگان غذای زندگان را تامین می کنند.

۴- تدفین سردسته وایکینگ ها 

این یکی واقعاً دیوانگی محض است و احمد بن فضلان که در قرن دهم میلادی به سرزمین وایکینگ ها سفر کرده اطلاعات کاملی در این باره ارائه داده است. اگر چه نمی توان با اطمینان کامل به گفته های او نگاه کرد اما وایکینگ ها کارها و سنت های عجیب و غریب کم نداشته اند و این مورد نیز می تواند یکی از آن ها باشد.

بر اساس ادعاهای ابن فضلان وقتی که رییس وایکینگ ها می مرد، جنازه او را در یک قبر موقتی قرار داده و در این حین برای او لباس های جدیدی تهیه می کردند. در این میان یکی از زنان یا دختران برده او داوطلب می شد که در زندگی آینده نیز خدمتکار او باشد.

۵- خاکسپاری روی صخره ها

مردم ساکن در دره همپ چوند در استان گونگ ژیان در جنوب غربی چین مردم بسیار متمدنی بودند تا اینکه توسط سلسله مینگ قتل عام شدند. اگر چه اطلاعات بسیار کمی در مورد آن ها در دست است اما هر آنچه که در مورد فرهنگ این مردمان باقی مانده نیز بسیار جالب و باورنکردنی است.

آن ها مردگانشان را در تابوت های چوبی قرار داده و از صخره های بلند اطراف آویزان می کردند. برخی از این تابوت ها در ارتفاع ۱۴۰ متری از سطح زمین قرار داشتند. شاید این کار را به خاطر این که مردگان در زندگی آخرت خود دید بهتری به دنیای ما داشته باشند انجام می دادند.

۶- ساتی

در هند، زنانی که به تازگی مردان خود را از دست می دادند در آتش جنازه شوهرشان وارد شده و همراه با جنازه او زنده زنده می سوختند. در ظاهر چنین عملی داوطلبانه بود اما در واقع به یک اجبار تبدیل شده بود. برخی می گویند که این سنت بدین خاطر شکل گرفت که زنان هندی را از کشتن شوهران خود و فرار کردن با معشوقه های ثروتمند بر حذر دارد اما بسیاری این نظریه را رد کرده اند. برخی دیگر نیز ادعا می کنند که زنان می خواستند با این کار در زندگی آخرت به شوهران خود ملحق شوند. البته این سنت در میان مصریان، یونانیان، گوث ها و سکاها نیز رواج داشت.

۷- بریدن انگشت

مردم قبیله دانی در غرب پاپوآ گینه نو مراسم تدفین مردگان بسیار عجیبی دارند. اگر چه این سنت اکنون توسط دولت این کشور ملغی شده است اما در اعماق جنگل های این منطقه هنوز رواج دارد. وقتی که مردی در این جامعه می میرد، زن و گاهی نیز فرزندان او باید یکی از انگشتانشان را قطع کنند.

این سنت نشان دهنده درد عاطفی بوده و به عنوان روشی برای تهذیب نفس در نظر گرفته می شد. در واقع در این سنت، آن ها انگشتان خود را محکم بسته و سپس با تبر آن ها را قطع می کردند. سپس آن انگشت در جای مخصوصی نگهداری شده و یا سوزانده می شد.

منبع:

https://www.beytoote.com/art/city-country/strangest-funeral2-ceremony.html